Μεταφυσικές ιστορίες - Η φύση εκδικείται
Ένοιωσε την ανάγκη να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Είχε τόσες μέρες κλειστεί στο σπίτι και αισθανόταν εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και τα σκουπίδια που είχαν μαζευτεί σωρός στην κουζίνα έβγαζαν μια απαίσια μυρωδιά.Σκέφτηκε πως ήρθε στο χωριό για να ψηφίσει, πάει ένας μήνας τώρα, και να γυρίσει την άλλη μέρα στη δουλειά. Το ατύχημα όμως το βράδυ των εκλογών των κράτησε πίσω. Ένα επιπόλαιο χτύπημα που έμοιαζε να έχει γίνει ο εφιάλτης του τις τελευταίες μέρες.
Θυμήθηκε το σκηνικό του ατυχήματος και ανατρίχιασε.
...
<<Η νίκη του κόμματος τον είχε βρει στην πλατεία να χοροπηδά μέσα σε μια ατμόσφαιρα πανηγυρισμού. Όταν όμως εμφανίστηκαν οι άλλοι, η αλλαγή του κλίματος στην πλατεία ήταν ραγδαία. Την ατμόσφαιρα χαράς, διαδέχτηκε ένα ψυχρό κλίμα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Κανείς δεν μιλούσε. Όλοι κοιτούσαν αδρανείς ένα πράσινο χαλί να απλώνεται στην άλλη άκρη της πλατείας. Η κινητοποίηση των αντπάλων ήταν πρωτοφανής.
Ούτε η πορεία των bloggers για τα καμμένα δάση δεν είχε τόση αμεσότητα.
Άνθρωποι με πράσινες σημαίες κατεύθαναν από παντού και άρχιζαν να τους σπρώχνουν προς τα στενά γύρω από την πλατεία. Ο ενδεχόμενος κίνδυνος ανάφλεξης ήταν πλέον ορατός. Η ατμόσφαιρα είχε υπερθερμανθεί.
Την κατάλληλη στιγμή, από την άλλη μεριά της πλατειας εμφανίστηκε "Το ιππικό". Τα παιδιά της Ελλάδας άρχισαν να εκτοξεύουν δακρυγόνα και άλλα χημικά αυξάνοντας στο λεπτό την τοξικότητα της ατμόσφαιρας.
Τη χαρά και την υπερθέρμανση ακολούθησε ο πανικός. Όσοι είχαν καρδιακά και αναπνευστικά προβλήματα έφευγαν τρέχοντας. Οι υπόλοιποι, ανεξαρτήτως χρώματος άρχισαν να στολίζουν τον ουρανό με πέτρες που έπεφταν βροχή στα κεφάλια όλων.
Εκεί έγινε και το ατύχημα. Ένα δακρυγόνο αντί να πάει ευθεία και λίγο προς τα κάτω, πήγε ευθεία μόνο.
Πέρασε μέσα από το χέρι του και του άνοιξε μια τεράστια τρύπα, πιο μεγάλη κι από την τρύπα του όζοντος!
Για πρώτη φορά που ένιωσε τον πλανήτη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του>>
...
Τώρα, 4 βδομάδες μετά, Κοίταξε το χέρι του και είδε τη μόλυνση να έχει υποχωρήσει και το τραύμα του να έχει επουλωθεί. Όλες αυτές τις μέρες κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους έγραφε μια παρουσίαση για τον προιστάμενο στο γραφείο, κοιτούσε τις φωτογραφίες που είχε βγάλει με την καρέτα καρέτα στο νησί και ετοίμαζε άρθρα στο blog για την προστασία του περιβάλλοντος.
Είχε φτάσει κιόλας 15 Οκτώβρη 2007.
posted by Glober @ 8:22 μ.μ.
0 comments
