Ο τοίχος του κόσμου

Σκέψεις στον αέρα

Σου 'χει τύχει ποτέ να σου έρχονται σκέψεις στο μυαλό και να φεύγουν και να χάνονται κι εσύ να μην έχεις ένα κομμάτι χαρτί να τις τυλίξεις; Σου 'χει τύχει εκεί που όλα σε στριμώχνουν εσύ να θέλεις να φωνάξεις και να διαπιστώνεις ότι δεν πρόκειται να σε ακούσει κανείς;
Κι αν αυτά ποτέ δε σου ΄τυχαν, μήπως βρέθηκες ποτέ μπροστά σε ένα λευκό τοίχο, μ' ένα κάρβουνο στο χέρι και το χέρι σου να μη μπορεί να κινηθεί; Να μην μπορεί γιατί το μυαλό δεν έχει κάτι να το διατάξει να κάνει; Οι σκέψεις σου έχουν στερέψει και το μόνο που κάνεις είναι να στέκεσαι και να κοιτάς τον τοίχο.
Αν σου 'χει τύχει κάποιο από αυτά τότε θα με καταλάβεις.
Θα καταλάβεις γιατί αυτά που σκεφτόμουν την τρίτη το πρωϊ, την τρίτη το απόγευμα, την τετάρτη το μεσημέρι και χτες όλη μέρα, όσο ωραία κι αν ήταν, ποτέ δε θα τα μάθεις. Δεν πρόκειται να τα μάθεις γιατί το χαρτί μου τελείωσε, το μελάνι στέγνωσε και το χέρι μου δεν πρόλαβε να τα καταγράψει πριν ξεθωριάσουν.
Είναι ωραίο να σκέφτεσαι, αλλά δε φτάνει. Είναι ωραίο να μιλάς αλλά πρέπει και να υπάρχει κάποιος να σε ακούσει. Είναι ωραίο να ακούς αρκεί να υπάρχει κάποιος να σου πει κάτι. Είναι ωραίο να μαθαίνεις αρκεί να είσαι έτοιμος να μάθεις... Δυστυχώς όμως..tabula non est rasa
Για καλό όλων μας κάτι πρόλαβα να κρατήσω καθώς το άκουγα στο ραδιόφωνο:
Γιάντα γυρνάς όταν με δεις
αλλού το πρόσωπό σου
αφού κατέχεις ότι ζω
για ένα χαμόγελό σου
Και μια σκέψη που θέλω να μοιραστώ μαζί σας
Έχει κάτι το παλιό λιμάνι στα χανιά και με διώχνει;

posted by Glober @ 2:35 μ.μ.