Μεταφυσικές Ιστορίες Νο. 7 - Μια ζωή στο Φάρο
- Από δω παληκάρι μου η κόρη μου. Μένει μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια, με φροντίζει και με βοηθά όσο δε φαντάζεσαι. Το καλύτερο κορίτσι.- Γεια σου. Καλώς ήρθες.
Ο Ήρωας έχει χάσει το λόγια του. Με πολύ κόπο καταφέρνει να χαμογελάσει ευγενικά και να αρθρώσει ένα "χάρηκα", δήθεν αδιάφορο και τυπικό. Έχει πάθει ένα μικρό σοκ.
- Ο λεβέντης από δω θα μείνει μερικές μέρες μαζί μας. Ήρθε σήμερα στο νησί μας και από αύριο πιάνει δουλειά στη Νομαρχία.
Η κόρη ήταν αυτό που όλοι θα ορίζαμε σαν την απόλυτη ομορφιά. Καμιά περιγραφή, καμιά εικόνα, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το μοιραστεί με τον άλλο γιατί είναι αυτό το διαφορετικό που ο καθένας μας έχει στο μυαλό του. Όλα αυτά τα διαφορετικά, που όμως περιγράφουν το ίδιο πράγμα ήταν η κόρη.
Και για τον Ήρωα αυτό ήταν, μόνο που πλέον δε χρειαζόταν να το περιγράψει σε κανέναν, το έβλεπε μπροστά του.
- Έλα θα σου δείξω το δωμάτιο σου, είπε και κινήθηκε προς την είσοδο του φάρου.
Το είχε δει ένα καλοκαίρι, σε μια ταινία, δε θυμάται πως λεγόταν, αλλά έμοιαζε σαν όνειρο που γινοταν πραγματικότητα. Όπως και η κόρη έτσι και ο φάρος, εμοιαζαν να βγαίνουν από το μυαλό του.
Τσίμπησε βιαστικά το αριστερό του μπράτσο, και πόνεσε με ευχαρίστηση. Χαρούμενος πλέον έτρεξε πίσω από την κοπέλα και μπήκε στο φάρο.
Η συνέχεια έχει γυριστεί σε πολλές ταινίες, έχει γραφτεί σε πολλά βιβλία και σίγουρα έχει περάσει από πολλά μυαλά -σε ύπνο ή όχι. Θα χαλάσει η μαγεία αν προσπαθήσω να την περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια. Ένα καλό τραγούδι και πολλά πλάνα μακρινά και κοντινά, εσωτερικά και εξωτερικά βοηθούν να φανταστούμε τι έγινε αυτές τις 10 πρώτες ώρες της ζωής στο φάρο. Ο Ηρωας, ο ψαράς και η κόρη. Ώσπου νύχτωσε και όλοι πάνε στα δωμάτιά τους για ύπνο.
Καθώς ακουμπά το κεφάλι του στο μαξιλάρι, αισθάνεται το αίμα του να μαζεύεται όλο μαζί προς τα πάνω. Η κοπέλα του!!!
Είχε μιλήσει με την κοπέλα του χαράματα, μόλις το καράβι έδενε στο νησί. Από τότε έχουν περάσει 15 ώρες και δεν έχουν μιλήσει καθόλου. Εκείνη δεν τον έχει πάρει, αυτός δεν έχει προλάβει να σκεφτεί οτιδήποτε. Πετάγεται να δει το τηλέφωνο.
Δεν έχει σήμα!!!!
Γι' αυτό δεν είχε χτυπήσει τόσην ώρα. Χωρίς πολύ σκέψη τρέχει στον ψαρά, χτυπά την πόρτα και περιμένει.
- Τι έγινε ρε λεβέντη, είδες καμιά αράχνη;
- Όχι απλά θέλω να πάρω ένα τηλέφωνο και το δικό μου δεν έχει σήμα.
- Χα! Βέβαια. Μια εταιρία πιάνει εδώ μόνο. Σταθερό δεν έχουμε μονο τηλεγραφο για τη χώρα. Κάτσε να σου δώσω το δικό μου.
Μάλιστα. Τηλεγραφος και κινητό. Η μάχη των τεχνολογιών. Από πότε θα χει να χρησιμοποιήσει τον τηλεγραφο άραγε;
- Ευχαριστώ.
- Μπράβο παιδί μου, πάρε τους δικούς σου να τους πεις ότι έφτασες καλά.
- Ναι, ναι, ένα λεπτο θα κάνω. Έφυγε προς το δωμάτιο πατώντας βιαστικά τα νούμερα.
Μετά από πολλά χτυπήματα, μια νυσταγμένη φωνή από την άλλη μεριά απαντά. Είναι η κοπέλα του, που απογοητευμένη έχει πέσει για ύπνο. Βλέπεις το δημόσιο απαιτεί πρωινό ξύπνημα από τα άγρια χαράματα. Που καιρός για ρομαντισμούς.
Μιλά για λίγα δευτερόλεπτα και δίνει τη διαβεβαίωση ότι αύριο θα μιλήσουν πιο πολύ. Σε δυο φράσεις έχει πει όσα θα πρέπει να ξέρει, και όσα θέλει να συγκρατήσει. Νησί, έφτασα καλά, ύπνο, αύριο, μου λείπεις. Τόσες φορές το 'χε πει στη ζωή του που κόντευε να τα πιστέψει.
Για πρώτη φορά όμως σήμερα, μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, αισθάνθηκε σαν την πρώτη φορά που το 'χε πει στη ζωή του. Του έλειπε πραγματικά και του κακοφάνηκε που δεν το άκουγε και από εκείνη. Κάτι είχε γίνει.
Έδωσε το τηλεφωνο στον ψαρά, κάτι του είπε και γύρισε στο δωμάτιο.
Ύπνο... αύριο... μου λείπεις...
Άρχισε να αμφιβάλλει και για τα τρια.
Στα τελευταία 3 λεπτά χαλί σε ότι συμβαίνει είναι το τραγούδι των "Κόρε Ύδρο" "Όχι πια έρωτες", μεταφέροντας μια επτανησιακή ατμόσφαιρα ελαφρότητας και ωχ αδερφισμού.
posted by Glober @ 12:13 μ.μ.
0 comments
