Ο τοίχος του κόσμου

Επεισοδίου συνέχεια...

Έκλεισε το τηλέφωνο και γύρισε γρήγορα στον αγαπημένο του τοίχο.
Άρπαξε με μια βιαστική κίνηση το σπρέι και άκουσε τη μπίλια να κουδουνίζει στο παγωμένο μέταλο.
ΚΑΠΟΙΟΣ είχε αδειάσει το σπρέι. ΚΑΠΟΙΟΣ το χρησιμοποίησε....
Τρομαγμένος γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω προς το βάθος του διαδρόμου...
Μια λεπτοκαμωμένη σκιά χανόταν στο φως που την περίμενε στο τέλος του διαδρόμου.
Κατάλαβε αμέσως ποιος ήταν αλλά θέλησε να επιβεβαιωθεί.
Με μια απότομη κίνηση του κεφαλιού προς την αντίθετη κατεύθυνση είδε μπροστά του τον "τοίχο".
Σήκωσε σιγά σιγά το βλέμα του προς τα κάτω, λες και γνώριζε τι θα αντίκρυζε.
Τώρα πλέον ήταν πιο πολύ και από σίγουρος, ήταν σιγουρότερος από πριν και πολύ περισσότερος. (? θέλει δουλειά ακόμη εδώ)
Ο Dr Warpion είχε βάλει τα δάκτυλά του!!!
Αυτός είχε πάρει το σπρέι και τα ξεφούρνισε όλα από την αρχή.
Και όχι από τους δεινόσαυρους κλπ., από πολύ πιο πριν....
Αυτός λοιπόν ήταν στο τηλέφωνο. Τον είχε ξεγελάσει.
Παρόλα αυτά δεν τον έννοιαξε καθόλου. Μάλλον το χάρηκε, γιατί πλέον γνώριζε. Γνώριζε ότι ο Warpion είχε ξυπνήσει και παρακολουθούσε. Άφησε βιαστικά το σπρέι σε μια γωνιά και δίπλα ένα πινέλο και ένα κουτί μπογιά.
Που ξέρεις, μπορεί κάποιος άλλος να πάρει πινέλο.

Έκλεισε την πόρτα πίσω του και έφυγε για να γιορτάσει την παγκόσμια ημέρα ποίησης και ύπνου (σήμερα και τα δύο).
Και στο μυαλό του γύριζαν οι στίχοι του ποιητή:

"Κι α' σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει,
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος. "

Γ.Σεφέρης, "τελευταίος σταθμός"

posted by Glober @ 11:44 π.μ.